{{::'controllers.mainSite.MainSmsBankBanner2' | translate}}
دلا راهت پر از خار و خسک بی گــذرگــاه تـو بـــر اوج فـلـــــک بــی شـــب تــار و بیـــابان دور منــزل خوشا آنکس که بارش کمترک بی
خوشــا آندل کــه از خود بیخبر بــی ندونه در ســـفر یا در حضر بی بکوه و دشت و صحرا همچو مجنون پی لیلی دوان با چشم تر بی
دلا غافل ز سبحانی چه حاصل مطیع نفس و شیطانی چه حاصل بــود قدر تو افـــزون از مــلایـــک تو قــدر خـود نمیـــدانی چه حاصل
درخت غم بجانم کرده ریشه بدرگــــــاه خدا نالــــم همـیـشــــه رفیـــقان قدر یکدیــــگر بدانید اجل سنگست و آدم مثل شیشه
هر آنکس عاشق است از جان نترسد یقیــــن از بند و از زنـــدان نترســـد دل عـــاشـــــق بــود گــــرگ گرســـنـه که گرگ از هی هی چوپان نترسد
هر آنکس مال و جاهش بیشتر بی دلــش از درد دنــیا ریشــــتر بی اگر بر سر نهی چون خســروان تاج به شیرین جانت آخر نیشتر بی
یــکی درد و یــکی درمان پســـندد یک وصل و یکی هجران پسندد من از درمان و درد و وصل و هجران پســندم آنچه را جانان پسـندد
جدا از رویت ای ماه دل افروز نه روز از شو شناسم نه شو از روز وصــالت گر مـرا گردد میســر هـــمه روزم شـــود چون عید نوروز
دلا خوبـــان دل خونیــــن پســـندند دلا خون شو که خوبان این پسندند متاع کفر و دین بیمشتری نیست گروهــــی آن گروهی این پســـندند
عـــــزیــزان مـــوســـم جوش بهــاره چمن پر سبزه صحرا لاله زاره دمی فرصت غنیمت دان درین فصل که دنیـــــای دنی بی اعتباره
دلا راهت پر از خار و خسک بی گــذرگــاه تـو بـــر اوج فـلـــــک بــی شـــب تــار و بیـــابان دور منــزل خوشا آنکس که بارش کمترک بی
خوشــا آندل کــه از خود بیخبر بــی ندونه در ســـفر یا در حضر بی بکوه و دشت و صحرا همچو مجنون پی لیلی دوان با چشم تر بی
دلا غافل ز سبحانی چه حاصل مطیع نفس و شیطانی چه حاصل بــود قدر تو افـــزون از مــلایـــک تو قــدر خـود نمیـــدانی چه حاصل
درخت غم بجانم کرده ریشه بدرگــــــاه خدا نالــــم همـیـشــــه رفیـــقان قدر یکدیــــگر بدانید اجل سنگست و آدم مثل شیشه
هر آنکس عاشق است از جان نترسد یقیــــن از بند و از زنـــدان نترســـد دل عـــاشـــــق بــود گــــرگ گرســـنـه که گرگ از هی هی چوپان نترسد
هر آنکس مال و جاهش بیشتر بی دلــش از درد دنــیا ریشــــتر بی اگر بر سر نهی چون خســروان تاج به شیرین جانت آخر نیشتر بی
یــکی درد و یــکی درمان پســـندد یک وصل و یکی هجران پسندد من از درمان و درد و وصل و هجران پســندم آنچه را جانان پسـندد
جدا از رویت ای ماه دل افروز نه روز از شو شناسم نه شو از روز وصــالت گر مـرا گردد میســر هـــمه روزم شـــود چون عید نوروز
دلا خوبـــان دل خونیــــن پســـندند دلا خون شو که خوبان این پسندند متاع کفر و دین بیمشتری نیست گروهــــی آن گروهی این پســـندند
عـــــزیــزان مـــوســـم جوش بهــاره چمن پر سبزه صحرا لاله زاره دمی فرصت غنیمت دان درین فصل که دنیـــــای دنی بی اعتباره
{{::'controllers.mainSite.SmsBankNikSmsAllPatern' | translate}}